«Les 51 condamnés»
par Debbie Nijland
La série «Les 51 condamnés» de Debbie Nijland s’inspire de l’affaire bouleversante autour de Gisèle Pelicot, une Française de 72 ans devenue mondialement connue pour avoir renoncé à son anonymat et témoigné publiquement des viols répétés qu’elle a subis de la part de son mari de l’époque, qui la droguait. Il a également invité des dizaines d’hommes à la violer alors qu’elle était inconsciente. Au total, 51 hommes ont été inculpés et condamnés, y compris son mari.
Par son courage, Pelicot est devenue un symbole de résistance contre les violences sexuelles et la soumission chimique. Elle a affirmé que la honte devait incomber aux agresseurs, jamais aux victimes.
La série «Les 51 condamnés» est exposée pour la première fois à Dans les Collines. L’œuvre est métaphorique et ne représente en aucun cas les personnes réelles impliquées. Dans les tableaux de Nijland, les condamnés semblent souvent à l’étroit sur la toile. Ils sont littéralement enfermés avec leurs cris de culpabilité, de déni et de rage.
Cette série marque un sommet nouveau dans l’œuvre de Debbie Nijland. Son art dérange, frotte, interroge. Elle peint ce que nous préférons ne pas voir en face : les abus et les oppressions, l’exclusion sociale, les droits humains bafoués, la souffrance mentale, l’épuisement, et les douleurs silencieuses dissimulées sous les apparences quotidiennes.
Avec des tons sourds ou une palette criarde, et une précision de pinceau rigoureuse, elle dissèque le monde qui nous entoure – et révèle les fissures sous la surface de la société.
Le travail de Nijland oscille entre figuration et expressionnisme, avec toujours une profondeur qui invite à l’exploration. Les couleurs et les formes peuvent sembler harmonieuses, mais sous la surface, la tension et l’émotion affleurent.
Elle nous montre ce qui fait mal.
Ce n’est pas une œuvre pour rêver — c’est une œuvre pour rester éveillé.
Debbie Nijland
«The 51 Convicted»
by Debbie Nijland
Debbie Nijland’s series The 51 Convicted is inspired by the shocking abuse case surrounding Gisèle Pelicot, a 72-year-old French woman who became internationally known after she chose to give up her anonymity and publicly testify about the repeated drugging and rape she endured at the hands of her then-husband. Her husband also invited dozens of other men to abuse her while she was unconscious. In total, 51 men were charged and convicted, including the husband himself.
Pelicot’s courageous stance turned her into a symbol of resistance against sexual violence and chemical submission. She insisted that the shame should lie with the perpetrators, not the victims.
The 51 Convicted is being shown for the first time at Dans les Collines. The work is metaphorical and bears no direct resemblance to any real individuals. In Nijland’s paintings, the convicted men are often confined within a canvas that feels “too tight.” They are quite literally trapped—with their cries of guilt, denial, and rage.
The series marks a new pinnacle in Debbie Nijland’s body of work. Her art is confrontational, abrasive, and probing. She paints what we’d rather not face: abuse and oppression, social exclusion, human rights violations, mental anguish and exhaustion, the silent suffering beneath everyday appearances.
With muted tones or a screaming palette and precise brushwork, she dissects the world around us—exposing the cracks beneath the surface of society.
Nijland’s work moves between figuration and expressionism, always layered and inviting exploration. Her colors and forms may seem harmonious at first glance, but beneath them tension and emotion simmer. She reveals what hurts.
This is not art to dream away by—it’s art to keep you awake.
Her work is nourished by the great masters — Francisco Goya, James Ensor, Peter Paul Rubens, Pablo Picasso, Johannes Grützke, Per Kirkeby, Tor Arne Moen, Christian Hook, and Neo Rauch. Their theatrical, dramatic, grotesque, and sometimes unsettling visual languages, combined with technical finesse, are a major source of inspiration for Debbie’s own artistic signature.
Debbie Nijland
«De 51 veroordeelden»
door Debbie Nijland
De serie “De 51 veroordeelden” van Debbie Nijland is geïnspireerd op de schokkende misbruikzaak rond Gisele Pelicot, een 72-jarige Française die wereldwijd bekend werd omdat ze ervoor koos haar anonimiteit op te geven en publiekelijk te getuigen over hoe zij door haar toenmalige echtgenoot herhaaldelijk gedrogeerd en verkracht werd. Ook nodigde haar echtgenoot tientallen andere mannen uit om haar te misbruiken terwijl ze buiten bewustzijn was. In totaal werden 51 mannen aangeklaagd en veroordeeld, waaronder haar echtgenoot zelf.
Pelicots moedige optreden maakte haar tot een symbool van verzet tegen seksueel geweld en chemische onderwerping. Ze benadrukte dat de schaamte bij de daders hoort te liggen en niet bij de slachtoffers.
De serie “De 51 veroordeelden” is voor het eerst te zien op Dans les Collines. Het werk is metaforisch en er is geen enkele vergelijking met de werkelijke personen. In Nijlands werk zitten de veroordeelden veelal in een ” te krap” doek. Ze zijn letterlijk opgesloten met hun kreten van schuld, ontkenning en woede.
De serie is een nieuw hoogtepunt in het werk van Debbie Nijland. Haar werk is kunst die schuurt, krast en vragen stelt. Ze schildert wat we liever niet onder ogen zien: misbruik en onderdrukking, sociale uitsluiting, mensenrechten, mentale pijn en uitputting, het stille lijden achter de alledaagse schijn.
Met gedempte tinten of juist een schreeuwend palet en precieze penseelvoering ontleedt ze de wereld om ons heen – en onthult ze de scheuren in het oppervlak van de samenleving.
Nijlands werk beweegt zich tussen figuratief en expressionistisch, altijd met een gelaagdheid die uitnodigt tot ontdekken. De kleuren en vormen lijken soms harmonieus, maar onder de oppervlakte voel je spanning en emotie. Ze laat ons zien wat pijn doet. Dit is geen kunst om bij weg te dromen, maar om wakker van te blijven.
Haar werk wordt gevoed door grootmeesters als Francisco Goya, James Ensor, Peter Paul Rubens, Pablo Picasso, Johannes Grützke, Per Kirkeby, Tor Arne Moen, Christian Hook en Neo Rauch. Hun theatrale, dramatische, groteske en soms beangstigende beeldtaal, gecombineerd met technische verfijning, vormt een belangrijke inspiratiebron voor Debbie’s eigen artistieke signatuur.